Basia weź, bo to będzie tylko parę wierszy!

Oława. Słowo ma moc. Wierszy było ponad 90! Kolejna edycja konkursu pod hasłem "Zasiej nadzieję" przerosła oczekiwania organizatorów
Swoje emocje na papier przelewali uczniowie szkół z całego powiatu. Konkurs poetycki organizowany jest przez osoby związane z Domowym Hospicjum Caritas Archidiecezji Wrocławskiej w ramach akcji "Pola nadziei".

Prace młodych poetów oceniały Barbara Ciupak, Agnieszka Tyszecka oraz Barbara Truszkiewicz, wieloletnia wolontariuszka, która tak zwróciła się do uczestników konkursu: - Jesteście kochani, napisaliście pięknie. Czytałam to wszystko, a czytałam trzykrotnie, czytałam te prace sercem, ja was po prostu rozumiałam. Niektóre prace przechodziły moje oczekiwania. Na co dzień jestem z pacjentami, tak bardzo blisko, że raczej słucham, a dzisiaj każą mi mówić. Moi kochani, nic wam nie powiem, bo w waszych pracach było wszystko to, czego w konkursie "Zasiej nadzieję" wymagaliśmy. Chcieliśmy, żebyście pokazali cierpienie, nadzieję i to wszystko było. Każda praca była indywidualna, inna. Chylę czoła nauczycielom, którzy umieli się zmobilizować, ale również zainspirować, pokazać młodzieży ten wielki temat. Co mnie najbardziej zaskoczyło? Wszyscy mówili "Basia weź, bo to będzie tylko parę wierszy" i na takiej zasadzie babcia Basia się zdecydowała. Moi kochani, wierszy było 93! Pomnóżcie to trzy razy... Moje okulary wysiadły, czytała cała moja rodzina z mężem, z córką, z moja mamą 90-latką. W końcu nie wytrzymały moje uszy, oczy, poprosiłam dwie młode wolontariuszki i czytałyśmy na głos. Wiersze były różnorodne, w każdym była wiara, nadzieja, otucha. Liczyłam, że te konkursy przyniosą nam nadzieję w życiu i w chorobie, ale również nadzieję rodzinom, a także tym, którzy kiedyś będą je czytać, bo jestem pewna, że kiedyś te wiersze gdzieś się znajdą.

Spośród 93 prac, 63 były ze szkół podstawowych (16 z klas IV i V, a 47 z klas od VI do VIII), z gimnazjów i ponadgimnazjalnych było 30 zgłoszeń. Poetycki wieczór przy świecach 20 lutego prowadzili od wielu lat związani hospicjum domowym Caritas - Marta Możejko i Sławek Graczyk. O oprawę muzyczną zadbali uczniowie Kamila Bartnika z oławskiej szkoły muzycznej. Gościem specjalnym była Irena Suska, dawna dyrektor LO nr 1 w Oławie, która opowiadała o książkach, poruszających temat choroby, cierpienia i śmierci. Szerzej piszemy o tym w e-wydaniu "Powiatowej": https://eprasa.pl/news/gazeta-powiatowa-wiadomo%C5%9Bci-o%C5%82awskie/2019-02-28

- Podziwiam waszą działalność, trzymam kciuki, żeby starczyło wam sił - mówiła Irena Suska. - Chciałam zacytować słowa z książki Phila Bosmansa - "Lubić ludzi, to znaczy cieszyć się razem z nimi w dniach radości, a w trudnych godzinach mieć dla nich pomocną dłoń i serce niosące pociechę. Lubić ludzi, to znaczy nie szukać wygody tylko dla samego siebie, lecz otworzyć serce i zrobić w nim miejsce dla innych". Myślę, że państwo lubicie ludzi i wokół siebie znajdujecie osoby, które potrzebują pomocy, bo w chorobie najgorsza jest samotność. Zdarzało mnie się bardzo często chorować, a że mam wspaniałą rodzinę, mnóstwo przyjaciół, sąsiadów, więc udawało mi się z tego wszystkiego zawsze wyjść obronną ręką i dlatego z podziwem dla państwa - a tym wszystkim, którzy stwierdzają, że nie mają czasu, bo żyjemy w ogromnym przyspieszeniu - chciałam dedykować słowa księdza Jana Twardowskiego: "Nie za bardzo wiadomo, jakże to się dzieje, że czas wtedy przychodzi, gdy go wcale nie ma. I w sam raz tyle, ile go potrzeba. Kto ma czasu za dużo, wszystko czyni gorzej." A więc, żebyście państwo znaleźli ten czas, bo on jest wtedy, gdy go wcale nie ma!

Najlepsze wiersze napisali

W kategorii klas IV-V szkół podstawowych:

I miejsce - Stanisław Klimas, SP nr 3 w Ścinawie

II miejsce - Zuzanna Mruklik, SP 1 w Oławie

III miejsce - Amelia Ciecierska, SP w Domaniowie

*

w kategorii klas VI-VIII szkół podstawowych

I miejsce - Piotr Tomaszewski, SP nr 6 w Oławie

II miejsce - Aniela Konieczna, SP nr 1 w Oławie

III miejsce - Magdalena Kaletnik, PSP nr 2 w Jelczu-Laskowicach

*

w kategorii klas gimnazjalnych i szkół ponadgimnazjalnych:

I miejsce - Anita Szafraniec, gimnazjum SP w Minkowicach Oławskich

II miejsce - Przemysław Porębskiego, gimnazjum SP nr 6 w Oławie

III miejsce - Julia Wasilko, Publiczne Gimnazjum nr 2 w J-L

Tekst i fot.: Agnieszka Herba [email protected]

Poniżej publikujemy najlepsze prace:

„Tchnienie nadziei”

Chyba wszyscy dobrze wiecie, że smutki i radości są obecne na tym świecie.
Ludzie idą ulicami z uśmiechami lub smutkami.
Patrzą w niebo lub wokoło, czasem tworzą ludzkie koło.
A w tym kole widać ludzi, którym my możemy się przydać.
Ktoś pytanie może zadać :
- Co uczynić, by pomagać?
Poświęć trochę czasu swego dla smutnego i chorego.
Odwiedź, przytul, podaj rękę i zaśpiewaj mu piosenkę.
Napisz wiersz o pięknym świecie, który razem odkryjecie.
Otwórz okno bardzo szeroko i nacieszcie się słońcem, które świeci wysoko.
Opowiadaj o błękitnych obłokach i chmurkach jak o bajecznych figurkach.
Złap żółty promień słońca i radujcie się nim bez końca.
Chwyćcie razem w dłonie marzenie, które oddali smutek i cierpienie.
Zapatrzeni w błękit nieba lazurowego,
Wspierajmy naszego Przyjaciela Cierpiącego.
Pokażmy mu świat wspaniały i doskonały,
Ludzi dobrych i wartościowych, do podania ręki zawsze gotowych.
Napełnijmy jego serce radością i wszechogarniającą miłością.
Odsuńmy lęk i cierpienie – okażmy przyjaźń, radość i nadziei tchnienie.

Stanisław Klimas, klasa V C
Nie poddawaj się!
Zobacz, jak słońce dziś świeci,
jak się głośno bawią dzieci .
Wstań, ubierz się, pójdziemy razem do lasu,
no, nie stój tak… szkoda czasu.

Człowiek nie może być sam,
dlatego ja o ciebie zadbam.
Po spacerze zagramy w piłkę,
wieczorem pójdziemy na ,,siłkę”.

I nie mów, że nie dasz rady,
że to jakieś błazenady,
że w łóżku przeleżysz dzień cały,
choćby się ściany przewracały.

Najgorzej to usiąść i płakać,
zamienić się w człowieka-wraka.
Walczyć trzeba o każdą minutę,
okupić ją wysiłkiem i trudem.

Dla ciebie świeci dziś słońce,
dla ciebie liście tańczące.
Zapomnij o swoim cierpieniu,
to smutek ucieknie w okamgnieniu.
Autor: Piotr Tomaszewski
Klasa VII b
Nadzieja mój przyjaciel

Byłaś przy mnie kiedy cierpiałam
Byłaś przy mnie kiedy płakałam
Byłaś kiedy już zwątpiłam
Ty miałaś nadzieję wierzyłaś we mnie
Wiedziałaś że jak uwierzę tak jak ty to uda mi się
Na początku było trudno
Jednak z czasem polepszyło mi się
Zaczęłam jeszcze mocniej wierzyć
Mocniej od Ciebie
Ty na chwilę odeszłaś
Nie wiedziałam co mam robić
Zwątpiłam
Znowu zaczęło mnie boleć
Znowu zaczęłam płakać
Wiedziałaś że jeśli znowu odejdziesz to nie będzie lepiej
Tylko gorzej
Bałam się
Bałam się ,że już będzie tak zawsze źle jak teraz
Ty jednak wiedziałaś jak mi pomóc
Przyprowadziłaś kogoś
Kogoś dzięki któremu znowu uwierzyłam
Teraz byliście obydwoje ze mną
Znowu zaczęłam wierzyć
Teraz się udało
Dzięki wam znowu było lepiej
Już nie płacze
I już mnie nie boli
Dziękuję
Dziękuję że nie opuściliście mnie jak było źle
Jak byłam załamana i nie wierzyłam w siebie

Anita Szafraniec, kl. 3 gimnazjum SP w Minkowicach Oławskich