Jak tam dotrzeć - zobaczcie na mapce. Jedziemy przez Javornik starą trasą, nie obwodnicą, a za miastem pierwsza droga w prawo (powinien być drogowskaz z napisem Tančírna (czyli po naszemu sala taneczna). Jedziemy krótko do końca drogi, aż zobaczymy napis... "Konec světa" - tu gdzieś naprzeciwko kampingu można zaparkować. Okolica urokliwa, jest szemrzący potok, nad nim restauracja z czeskim piwem i knedlikami, nieco dalej piękna sala taneczna, gdzie na dole jest kawiarnia. Idealne tereny do spacerowania - a także wejście na liczne szlaki turystyczne, wszystko dobrze opisane.
Najpiękniejszym miejscem jest tu na pewno Tančírną, to kilkaset metrów dalej za "końcem świata'. Wystarczy tylko zobaczyć, aby się zauroczyć, a jeszcze lepiej poznać jej historię. Tu fragmenty z oficjalnej strony sali:
*
Od niepamiętnych czasów przez Ráčí Udolí (Dolinę Rakową) wiódł solny szlak. Historia regionu została odciśnięta jak ślady osłów na wzgórzach, między którymi płynie górski potok. Wzdłuż niej kupcy kierowali się na przełęcz pod Černým vrchem.
Sala taneczna i restauracja z salą, zbudowana w stylu secesyjnym, była jednym z najbardziej znanych miejsc wycieczek mieszkańców Javorníka i okolic. Popularne były spacery z Javorníka przez Jánský vrch, Čertovy kazatelny, zamek Rychleby i z powrotem do Račí Údolí lub z Nové Vilémovice do Račí Údolí przez Červený Důl. Przed wojną w soboty odbywały się tu zabawy, a w niedziele herbatka przy muzyce. Okolice tego malowniczego miejsca upiększał park ze skalniakami, rododendronami, drzewami ozdobnymi i stylowymi miejscami do siedzenia na zewnątrz. Pod koniec XIX wieku na miejscu późniejszej Tančírny (sali tanecznej), należącej do biskupstwa wrocławskiego, stała drewniana piła parowa. Nieopodal znajdowała się mała piekarnia z pralnią nad potokiem, a naprzeciwko był biurowiec mieszkalny, również należący do biskupstwa wrocławskiego. Po jego prawej stronie zbudowano dom pana młodego i stajnię dla koni, dzisiejszy zwierzyniec; dawna piekarnia i pralnia zostały przebudowane w 1906 roku na mały bar o nazwie „Jägerstube” („Pokój myśliwski”). Wszystkie opisane budynki były ze sobą połączone operacyjnie.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, że w sumie w Račí Údolí było około pięciu barów lub restauracji: oprócz wspomnianych trzech istniał także tzw. „Waldhaus” z karczmą i pensjonatem (od 1913 r.) oraz tzw. „Haus Isolde”, restauracja wycieczkowa z możliwością noclegu i zabawy tanecznej. Nic więc dziwnego, że dolna część doliny miała bogate życie towarzyskie i była popularnym celem wycieczek i turystów. Art Nouveau Tančírna pełniąca funkcję restauracji, sali tanecznej i pensjonatu (źródła podają również styl szwajcarski) została zbudowana przez wrocławskiego kardynała Georga (Jiří) Koppa w latach 1906-1907, na miejscu wspomnianego już rozebranego tartaku parowego. Tančírna otrzymała również swoją nazwę - Georgshalle. Biskupstwo uzyskało koncesję na prowadzenie restauracji i barów 17 grudnia 1906 roku. Murowany parter z osobnym wejściem podzielony był na dwie główne części, pozostałe dwa pomieszczenia znajdowały się w oficynie. W północnej części parteru (tj. w stronę Javorníka) znajdowała się duża kuchnia, bar i przygotowalnia. W części południowej znajdował się magazyn (spiżarnia) oraz dwa pomieszczenia mieszkalne. Nie zapomniano o zapleczu sanitarnym, a nawet o windzie dowożącej jedzenie i picie do hali. Zewnętrzne schody (dziś zniszczone) prowadziły do ponad 20-metrowego baru i samej sali balowej, zbudowanej w całości z drewna i szkła. Sala otoczona była drewnianą werandą, boazeria była kolorowo lakierowana, drewniane belki ozdobione plastycznymi ornamentami (zwłaszcza winoroślą), a najpiękniejszą częścią Sali Tanecznej były kolorowe witraże w tonacji niebieskiej i zielonej, skomponowane w kanonie art nouveau. Cały budynek został zelektryfikowany.
Parczek powstał wraz z Tančírną w 1903 roku. Był to park krajobrazowo-przyrodniczy z regularnymi elementami w centralnej części przed schodami do budynku. Z północno-wschodniej dolnej części parku schody prowadziły przez środek skalniaka na parter przed restauracją. Miejsce do siedzenia gości na świeżym powietrzu zajmowało około dwóch trzecich tej powierzchni, pozostałą część podzielono na dwa skwery obsiane trawą i obsadzone drzewami ustawione osiowo z Salą Taneczną. W północno-wschodniej części parku, między drogą a potokiem, posadzono tylko kilka pojedynczych drzew iglastych w taki sposób, aby przyjezdni mogli zachować widok na bardzo dekoracyjną architektonicznie szczytową stronę budynku. Strumień po lewej stronie był porośnięty szeregiem olch. W 1970 r. w południowo-zachodniej części parku zbudowano sztuczną norę, w której odbywały się zawody w kopaniu. Ogrodzenie wewnętrzne wraz z zadaszeniem do dziś nie dodaje uroku parkowi.
*
Do niedawna sala taneczna przedstawiała obraz nędzy i rozpaczy - jeśli nawet ktoś przechodził obok, mógł nie zauważyć zniszczonego i zarośniętego obiektu. Po 2006 roku rozpoczął się remont. Obecnie na parterze znajdują się udogodnienia dla turystów, punkt informacyjny, kawiarnia oraz zaplecze sanitarno-techniczne. Zachowano istniejącą kubaturę budynku, w tym układ wnętrz. Istniejąca zabytkowa konstrukcja ciesielska z ozdobnymi rzeźbieniami została zachowana w maksymalnym stopniu i ewentualnie delikatnie uzupełniona. Dach budynku pozostał niepodzielny, bez lukarn, do komina wstawiono jedynie świetlik. Pokrycie dachu zostało zrekonstruowane i uzupełnione w oryginalny materiał (blacha). Tarcze zostały zrekonstruowane i uzupełnione. Konstrukcje ciesielskie zostały zmodyfikowane i uzupełnione drewnianą okładziną i snycerstwem. Zrekonstruowano również okna i drzwi oraz uzupełniono brakujące elementy i przeszklenia. Braki uzupełniono kopiami. Dobudowano brakującą zewnętrzną klatkę schodową z wejściem od frontu oraz tylną część murowaną z wejściem bocznym i klatką schodową pomocniczą.
W 2015 roku odrestaurowany obiekt udostępniono, więc teraz czas na gości - na was.
Tu sprawdzicie aktualne wydarzenia, koncerty, wystawy w Tančírnie:
Napisz komentarz
Komentarze