Duże wrażenie zrobiło na nas miejscowe muzeum D-Day, które przypomina historię niezwykłego portu i operację, rozpoczętą rankiem 6 czerwca 1944 pod dowództwem gen. Dwighta Dawida Eisenhowera
Gazeta Powiatowa - Wiadomości Oławskie
19.02.2015 16:27
(aktualizacja 27.09.2023 15:52)
Z historią walk i użytym w nich wyposażeniem i oraz sprzętem można się zapoznać w pobliskim muzeum "Overlord", w Colleville-sur-Mer. Na każdym zwiedzającym robi niesamowite i wręcz oszałamiające wrażenie. Doznania potęgują dochodzące z głośników odgłosy walk. Mnie jednak najbardziej zafascynowała ciężarówka marki Ford Canada, od której nie mogłem oderwać oczu. Musiałem zadać sobie tyle trudu i pokonać tyle kilometrów, aby ją po raz pierwszy zobaczyć. Ale było warto. Obfotografowałem ją ze wszystkich stron. Jednak musiałem się z nią rozstać. Ogromnie żałowałem, że nie można usiąść za jej kierownicą. Mam nadzieję, że kiedyś taka okazja jeszcze się nadarzy. Tymczasem czekała nas ostatnia z pięciu wielkich plaż - "Utah". Na leżącej w północnej Francji plaży, pomiędzy Poupeviille a La Madeleine, długiej na 5 kilometrów, zawsze można spotkać wielu turystów i pasjonatów historii, zwłaszcza że w pobliżu znajdują się muzeum i niewielka knajpka z amerykańskimi wojennymi gadżetami. Stamtąd wyruszyliśmy do Dolnej Normandii, zahaczając po drodze o dwie ekspozycje sprzętu wojskowego z II wojny światowej.
Na dłużej zatrzymaliśmy się w Falaise i Chambois, by pod wieczór wjechać tzw. "polską drogą" na Mont Ormel - wzgórze 262, określane w literaturze historycznej jako "Maczuga". Jest to miejsce szczególne dla Polaków. To tutaj od 8 do 21 sierpnia 1944 odbyła się słynna bitwa pod Falaise, w której znaczącą rolę odegrała 1. Dywizja Pancerna gen. Maczka, wchodząca w skład II Korpusu Kanadyjskiego. Polacy stoczyli heroiczny bój o strategiczne wzgórza wokół Falaise i Chamois, z desperacko broniącymi się dywizjami niemieckimi, które za wszelką cenę chciały wyrwać się z okrążenia. Generał Bernard Law Montgomery, który dowodził siłami lądowymi i był jednocześnie dowódcą 21. Grupy Armii Brytyjskiej, powiedział: - Niemcy byli jakby w butelce, a polska dywizja była korkiem, którym ich w niej zamknęliśmy. Cytowany wcześniej porucznik Mieczysław Wartalski wspominał: - Dywizja walczyła tutaj po prostu piekielnie, do ostatniego wysiłku i wyczerpania zasobów fizycznych i materialnych, aż wreszcie zatrzymała Niemców. Inny polski weteran, kapitan Stanisław Jeziorny: - Tu nam dużo czołgów zniszczyli, mój czołg się spalił, ale my parliśmy do przodu, dużo żołnierzy poległo, tu były najcięższe walki. Marian Słowiński, odnosząc się do tamtych wydarzeń, mówił: - Kolegów, którzy zginęli, zakopywaliśmy płytko w ziemi, w kocach, zaznaczaliśmy na mapie, gdzie leżą, by później przekazać ich zwłoki we właściwe miejsce. Z kolei ppłk. Stanisław Koszutski tak wspominał przybycie na Maczugę 4. Kanadyjskiej Dywizji Pancernej: - Z pierwszego czołgu wyszedł kapitan Pierre Sevigny i ze łzami w oczach podszedł do polskich brudnych, oberwanych i wyczerpanych zwycięzców, stanął na baczność i zasalutował: "What a bloody spectacle! This is a real Polish Battlefield. My God!" (Co za krwawe przedstawienie! To jest prawdziwe polskie pole bitwy. Mój Boże!).
Taką ciężarówką mój tato dowoził amunicję na front
Pomnik poświęcony lądowaniu 1. Dywizji Pancernej gen. Maczka
Pamiątkowy medal z okazji 70. rocznicy lądowania w Normandii
Tu lądowali alianci
Przy niemieckiej linii obrony. Od lewej: autor, Bartosz Słatyński i Radosław Szot
Podziel się
Oceń
Napisz komentarz
Komentarze
Aktualnie nie ma żadnych komentarzy. Bądź pierwszy, dodaj swój komentarz.
Jeśli masz interesujący temat, który możemy poruszyć lub byłeś(aś) świadkiem ważnego zdarzenia - napisz do nas.
Podaj w treści swój adres e-mail lub numer telefonu. Jeżeli formularz Ci nie wystarcza - skontaktuj się z nami.
Napisz komentarz
Komentarze