Kiedy zbierać kukurydze na kiszonkę?
Termin zbioru jest uzależniony ściśle od fazy rozwojowej kukurydzy. Optymalnie, gdyby była zbierana w fazie dojrzałości mlecznej, wówczas udział w suchej masie ziarniaka wynosi ponad 30%. Poniżej tego progu "tracony" jest potencjał energetyczny, wynikający z wypełniania ziarniaka podczas procesu dojrzewania. To właśnie kolba w największym stopniu zapewnia energię w żywieniu zwierząt, dlatego jej udział w biomasie powinien być największy.
Wybierając termin zbioru kukurydzy na kiszonkę, należy kierować się przed wszystkich dojrzałością ziarniaków w kolbie, jednak należy go modyfikować oceną dojrzewania — zasychania całej rośliny. Wraz z postępującym zasychaniem łodyg i liści, zwiększa się w nich udział celulozy i ligniny, które zmniejszają strawność przygotowanej kiszonki. Dodatkowo sztywne części łodyg są trudniej zagęszczane podczas formowania pryzmy, ze względu na dużą elastyczność. Ważną cechą użytkową przedłużającą okres wegetacji kukurydzy, a tym samym nalewana ziarna jest stay green. Jest to atrybut nie tylko odmian kiszonkowych. Polega na dłuższym utrzymywaniu zieloności przez liście i łodygi. Bardziej zielone rośliny w momencie zbioru mają nie tylko bardziej pożądany skład, ale są również zdrowsze.
Lina mleczna pomocna w decyzji o rozpoczęciu zbioru
Jedną z najpowszechniej wykorzystywanych metod oceny terminu zbioru kukurydzy na kiszonkę jest obserwacja przebiegu linii mlecznej ziarniaka. Linia mleczna "przesuwa" się od góry (szczytu) ziarniaka do jego nasady (miejsca połączenia z osadką). Można przyjąć, że jeżeli znajduje się w połowie, zawiera skrobię mączystą i szklistą w stosunku 1:1, czyli wyznacza też optymalny termin zbioru kukurydzy na kiszonkę. Odnosząc przebieg linii do zawartości suchej masy w całej roślinie, to wynosi on wówczas mniej więcej 35%. Z perspektywy przygotowania dobrej kiszonki jest on optymalny.
Przy odmianach o bardzo dobrym stay green ocena przebiegu linii mlecznej powinna być skorygowana ogólnym stanem rośliny (jej zielonością i wigorem).
Warto dodać zakiszacz
Biomasa z kukurydzy o zwartości suchej masy poniżej 35% jest surowcem, w którym proces zakiszania, przy zapewnieniu warunków beztlenowych, samoczynnie rozpoczyna się proces fermentacji bakterii kwasu mlekowego. Pomimo tego zalecany jest dodatek zakiszacza Silomax, ponieważ bardzo często zbierana biomasa jest niejednorodna, możliwy jest wzrost suchej masy powyżej 35% i może mieć zróżnicowaną wilgotność wynikającą z opadów atmosferycznych w okresie zbiorów.
Aplikacja zakiszacza w podczas przygotowania kiszonki daje wiele korzyści:
- dostarcza wysokiej koncentracji bakterii kwasu mlekowego i umożliwia ich równomierne rozmieszczenie w całej objętości
- przyspiesza proces zakiszania, przez co wcześniej osiąga właściwości żywieniowe
- obniża pH kiszonki oraz stabilizuje go na niskim poziomie od 3,8 do 4,2
- ogranicza rozwój mikroorganizmów wpływających negatywnie na jakość kiszonki podczas procesu zakiszania
- po otwarciu pryzmy utrzymuje stabilność warunków i zapobiega niekorzystnej wtórej fermentacji
Nie tylko w formie pryzmy
Kiszonka z kukurydzy jest paszą objętościową, dlatego też jej przygotowanie, wymaga zastosowania odpowiednich rozwiązań oraz miejsca. Historycznie najpowszechniej stosowane jest przygotowanie kiszonki w formie pryzm lub w silosach przejazdowych. Po zagęszczeniu biomasy należy go szczelnie przykryć folią kiszonkarską i odpowiednio ją dociążyć, uważając, aby jej nie przebić.
W ostatnich latach do przygotowania kiszonki z kukurydzy coraz częściej wykorzystywane są rękawy foliowe. Zarówno folie kiszonkarskie, jak i rękawy foliowe o bardzo dobrych parametrach jakościowych, dostępne są na https://osadkowski.pl/farma/folie-pryzmowe--c-001111.