pawlowicz

Oława, opuszczona przez dwór polski Jakuba Sobieskiego krótko cieszyła się pokojem. W 1741 roku rozpoczęty się wojny śląskie. Już 1 stycznia zwołano mieszkańców do sypania szańców. 9 stycznia obrona miasta trwała krótko, od 10 rano do 5 po południu. Słaby garnizon w sile 350 ludzi pod dowództwem pik. Formentine poddał się wojskom pruskim. Żołnierze otrzymali prawo opuszczenia miasta z honorami wojskowymi, a wobec mieszczan złożono zapewnienie o lasce Fryderyka II i utrzymaniu przywilejów. W całej Oławie rozmieszczono pruskich grenadierów, Na zamku zamieszkał generał Henning, któremu W lupie przypadł majątek pozostawiony po królewiczu Jakubie. Prusacy w ciągu trzech dni zbudowali nowy most na Odrze, poprzedni po raz kolejny spłonął.

Od 1992 roku Oława nie jest już miastem garnizonowym. To bardzo istotny zwrot w dziejach, wojsko i stały garnizon towarzyszyły miastu od wielu wieków i w znaczący sposób wpływały na jego rozwój. Na przestrzeni wieków Oława była miejscem wielu krwawych walki bitew i oblężeń. Stacjonowały tu wojska wielu państw Europy (i nie tylko), przewinęły się również rozmaite formacje od zaciężnej piechoty po lotnictwo. Pierwsze informacje o walkach w Oławie pochodzą z XIII wieku, wieku rozkwitu miasta, zahamowanego zniszczeniami dokonanymi przez Mongołów w 1241

Udokumentowana historia ulicy Lipowej - dawniej wsi Baumgarten - sięga końca XIII wieku. Wieś wymieniona jest po raz pierwszy w dokumencie w 1291 roku. W opisywanym źródle występuje również Pomerio, nazwa stosowana zamiennie z Baumgarten, a także (w innych opracowaniach) Baruszowice lub Bugarć, a w 1288 roku — Bomgart. Oba słowiańskie brzmienia mogły się zachować w pamięci ludności polskiej, która z początkiem XIX wieku zamieszkiwała jeszcze teren wsi. Informacje dotyczące wioski są dość skąpe i na ogół występują wyłącznie w związku z Oławą, której bliskość i znaczenie całkowicie podporządkowały sobie historię tej miejscowości. Wiadomo, że w 1377 roku przy wschodnim krańcu wsi istniał młyn wodny na Odrze, funkcjonujący do 1588 roku. W 1381 r. książę Ludwik zatwierdził zakup przez Oławę sześciu zagród w wiosce. W 1404 roku miasto zakupiło od braci von Lemberg folwark we wsi, sprzedany następnie księżnej Luizie w 1676 roku.

Królowie nieba lat dwudziestych I trzydziestych - sterowce, zbyt szybko zakończyły swą karierę. W tamtych czasach zgodnie oceniano, że przyszłość należy właśnie do tych ogromnych aerostatów, wróżąc im, nie bez podstaw, długą i błyskotliwą służbę w wielu dziedzinach gospodarczych. Sterowce pojawiały się wielokrotnie również nad Oławą. Dzisiaj przypominamy jedną z takich wizyt, która miała miejsce 24 czerwca 1930 roku.

Wojna zawsze krwawo i szybko wyłania najsprawniejszych w militarnym kunszcie. Zimą 1945 Ziemią Oławska była jednym z pól bitewnych. Wicher wojny rzucił tu, pod Oławę, dwóch największych asów lotnictwa. Tych najlepszych po obydwu stronach frontu i na całym świecie. Mieli najwyższe odznaczenia i największe doświadczenie. Byli pilotami Związku Sowieckiego i hitlerowskiej Rzeszy. Nie spotkali się nigdy. Obydwaj przeżyli wojnę. Kim byli?

W marcu 1945 młodzi amerykańscy lotnicy wystartowali z bazy w południowych Włoszech, by po wielogodzinnym locie zakończyć swe życie gdzieś w okolicach Oławy. Czy to właśnie oni byli pochowani i później ekshumowani z sowieckiego cmentarza wojennego przy ulicy Zwierzynieckiej? Pisaliśmy o tym w roku 1995. Dziś jesteśmy o krok od wyjaśnienia tej zagadki

W marcu 1945 młodzi amerykańscy lotnicy wystartowali z bazy w południowych Włoszech, by po wielogodzinnym locie zakończyć swe życie gdzieś w okolicach Oławy. Czy to właśnie oni byli pochowani i później ekshumowani z sowieckiego cmentarza wojennego przy ulicy Zwierzynieckiej? Pisaliśmy o tym w roku 1995. Dziś jesteśmy o krok od wyjaśnienia tej zagadki

Stowarzyszenie "Wszystko dla Oławy" zwraca uwagę na oławski herb, który wyróżnia się na tle innych. Zdaniem Przemysława Pawłowicza, miłośnika historii, radnego i członka stowarzyszenia - oławski herb jest nieprawidłowy

W czasie II wojny światowej służyli złej sprawie, byli koalicjantem III Rzeszy i Hitlera. W służbie i sojuszu wytrwali do końca wojny, walcząc na froncie wschodnim z Armią Czerwoną. Węgrzy i ich przywódca, regent Miklós Horthy, pomimo współpracy z hitlerowcami, wobec nas, Polaków byli nieoficjalnym, cichym, ale wielkim sojusznikiem i przyjacielem. Postawa południowych sąsiadów w czasie wojny umocniła nasze odwieczne „Polak - Węgier, dwa bratanki...”

Kiedyś, w nieodległej przeszłości, prawie wszystko było tajne i opatrzone napisem "zakaz fotografowania". Wokół nas było wiele istotnych wydarzeń, które jednak starannie ukryto, schowano. Współczesne otwarcie archiwów powoduje, że piszemy najnowszą historię prawie od nowa. Tak jest również w powiecie oławskim, wiele wydarzeń pozostaje zupełnie zapomnianych i nieznanych. Jednym z takich nieznanych epizodów jest wypadek polskiego samolotu wojskowego pod Owczarami

W nieodległej przeszłości na terenie Oławy i powiatu oławskiego zbudowano wiele strzelnic. To była oczywista konsekwencja ówczesnych niemieckich potrzeb militarnych. Wobec znacznej i rosnącej liczebności wojska, intensywne szkolenie nie mogło być realizowane bez podstawowego obiektu do strzelania.

W ramach projektu „Ocalamy” specjalnym insygnium „Ojczyzna swemu obrońcy” oznaczone zostały groby kilkudziesięciu bohaterów na Dolnym Śląsku. Takim odznaczeniem uhonorowano grób oławskiego Żołnierza Wyklętego - Klemensa Panasiuka. - Dziękujemy wszystkim, którzy zaangażowali się w ratowanie grobów bohaterów pochowanych na ziemi oławskiej - czytamy na profilu UM Oława. - W związku z tym projektem 17 września w Urzędzie Wojewódzkim we Wrocławiu odbyło się spotkanie z rodzinami i przedstawicielami żołnierzy II wojny światowej. Oławę reprezentowali: zastępca burmistrza Andrzej Mikoda, przedstawiciele fundacji „Ku Korzeniom” – Tomasz Rożniatowski i Jerzy Dziubka oraz Beata i Przemysław Pawłowiczowie.