Brzezimierz to niewielka, niewyróżniająca się wioska. Jej dzisiejszy wygląd nie wskazuje na to, że sześć, siedem wieków temu mieszkał tutaj znaczący ród rycerski Poduszków, który podporządkował sobie rycerzy z okolicznych wsi. Śladem po siedzibie tego rodu jest grodzisko stożkowe
Gazeta Powiatowa - Wiadomości Oławskie
16.09.2013 08:35
(aktualizacja 27.09.2023 16:18)
Znaleźć je można w południowo-zachodniej części wsi, w pobliżu przykościelnego cmentarza. Była to obronna wieża mieszkalna. Wprawne oko jeszcze dzisiaj może odczytać ślady fosy, wału obronnego i samej wieży
W archiwach Wrocławia historycy dokopali się do szeregu dokumentów z XIII-XIV wieku, dotyczących bezpośrednio samego Brzezimierza, jak też jego właścicieli. Chociaż tych dokumentów jest dość dużo, to jednak nie wyjaśniają one szeregu kwestii, dotyczących początków rodu i przyczyn jego odejścia z tej okolicy. Ród Poduszków prawdopodobnie zapoczątkował Piotr Włochaty (Vlossaty, Crinosus) nazywany również Piotrem Wojsławicem. Był on urzędnikiem dworskim księcia śląskiego Henryka Brodatego. Piastował stanowiska podkomorzego, kasztelana Legnicy, a później skarbnika. Ojcem jego był komes Wojsław, stryjem biskup krakowski Gedko, a jego pradziad, także Wojsław, wspomniany jest w kronice Galla Anonima.
Henryk Brodaty, jak i jego poprzednicy, nie przywiązywał wagi do słowa pisanego. Wartość miało słowo książęce, wypowiedziane przy świadkach. Skutkiem tego jest brak informacji, jakie włości otrzymał skarbnik Piotr Włochaty za swe zasługi. Z późniejszych dokumentów, wystawionych przy innych okazjach, wiemy, że otrzymał Brzezimierz i Domaniów. Potomkowie Piotra w 1224 roku nadali Domaniów klasztorowi trzebnickiemu, natomiast Brzezimierz stał się siedzibą rodu. W początkach XIII wieku wieś ta również stała się centrum parafii. Rycerze z okolicznych wsi, pod przewodnictwem Piotra Włochatego, wybudowali kościół. Dzisiaj już nieznana jest data jego budowy. Mogło się to stać pomiędzy latami 1207-1224. Fundatorami, oprócz Piotra, byli Szymon z Szymanowic, Bogdasza z Pełczyc, Wawrzęta z Wawrzęcic, Gniewomir z Chomatowa, Sułosza syn Jakuba z Zulosoviz oraz Mikołaj de Crivasosna et de Lavinstein. Część nazw posiadłości rycerskich brzmi dzisiaj dość zagadkowo, dlatego należy się kilka słów wyjaśnienia zasady lub też mody, dotyczącej nazewnictwa miejscowego, która w tych czasach obowiązywała. Wieś należącą wtedy do Wawrzęty nazywano po prostu Wawrzęcice. Gdy spadkobiercą Wawrzęty został Bolech, wieś zaczęto nazywać Bolechów. Był to chyba koniec obowiązywania tej reguły, bo nazwa Bolechów została do dzisiaj. Wersja niemiecka Bolechowa to Bolechau. Chomotowo to również chwilowa nazwa wsi, dzisiaj noszącej nazwę Drzemlikowice. Nazwę tę urobiono od przydomka, przezwiska właściciela - Chomąta. Alfabet łaciński nie uwzględnia nosówek, stąd Chomotovo, Zulosoviz, Crivasosna (Krzywa Sosna) oraz Lavinstein to części dzisiejszych wsi Kurzątkowice i Wyszkowice.
Kościół filialny Świętego Krzyża w Brzezimierzu
Podziel się
Oceń
Napisz komentarz
Komentarze
Andrzej
16.08.2018 21:24
Tomasz Jurek w artykule Slesie Stirps Nobilissima, Jeleńczycy - Ród Biskupa Wrocławskiego Tomasza I (1992) [w Roczniki Historyczne Rocznik LVIII] twierdzi, że dziedzice Prusic (Gebhard, Zbylut) byli z rodu Jeleńczyków a nie Rawiczów. To samo stanowisko podtrzymuje w swojej książce z 2006 "Panowie z Wierzbnej" wydanej przez Societas Vistulana. Chętnie o tym podyskutuję.
Jeśli masz interesujący temat, który możemy poruszyć lub byłeś(aś) świadkiem ważnego zdarzenia - napisz do nas.
Podaj w treści swój adres e-mail lub numer telefonu. Jeżeli formularz Ci nie wystarcza - skontaktuj się z nami.
Napisz komentarz
Komentarze