Pruskie prawo kolejowe
Jeszcze w 1879 roku Sejm Pruski (Landtag) przystąpił do prac nad uregulowaniem ustawodawstwa w zakresie kolei lokalnych, o charakterze trzeciorzędnym, dla rozróżnienia nazywanych kolejkami (Kleinbahn). Jednak dopiero 28 lipca 1892 uchwalono ,,Ustawę o kolejach lokalnych i bocznicach prywatnych” (“Gesetz über Kleinbahnen und Privatanschlußbahnen”), mającą stworzyć istotne ułatwienia proceduralne i techniczne dla budowy linii kolejowych miejscowego znaczenia. W ustawie określono kolejki jako koleje użytku publicznego, które ze względu na ograniczone znacznie dla całości ruchu kolejowego nie podlegają ustawie o kolejach z 1838 roku i służą ruchowi kolejowemu w obrębie jednej lub kilku sąsiadujących ze sobą gmin. Mimo identycznej szerokości torów, kolejki zostały zdefiniowane jako odrębna kategoria. Ustawa, precyzyjnie określając prawo przydzielania koncesji, obowiązek ten przekazała właściwemu terenowo prezydentowi rejencji, który w sprawach nowopowstających kolejek zobowiązany był do uzgodnień z Ministerstwem Robót Publicznych i Ministerstwem Spraw Wewnętrznych. Nadzór techniczny, obejmujący bezpieczeństwo prowadzenia ruchu, zakupów, budowy i naprawy taboru i urządzeń, powierzony został terytorialnie odpowiadającym położeniu kolejek Królewskim Dyrekcjom Kolei Państwowych (“Königlische Eisenbahndirektion”). Dyrekcje, wraz z władzami rejencji, czuwały nad ustaleniem rozkładu jazdy i taryf przewozowych. Podobnie jak zapisy zasadniczej ustawy kolejowej z 1838 roku, uprawniającej spółki kolejowe, według zasad określonych przez rejencję, do wywłaszczenia gruntów i użytkowania dróg publicznych (za opłatą). Uzyskały one też prawo do przyłączenia swoich linii do istniejących stacji kolei państwowej. Ustawa ściśle określiła normy techniczne, zezwalające na budowę linii o rozstawie szyn: 1.435 mm, 1.000 mm, 750 mm, 600 mm. Ich profil określony był w granicach 20 do 100 m, natomiast spadki zasadniczo do 40 ‰, tzn. do 40 m na długości 1 km (1% na kolei oznacza 1 m wzniesienia na długości 1 km). Określona została nawet masa jednostkowa szyn (9,5 kg/mb). Maksymalna prędkość wynosiła 20, 25 i 30 km/h, ponadto został określony rodzaj skrajni, sygnalizacji oraz zabezpieczeń, związanych z prowadzeniem ruchu. Ustawa nakładała na kolejki również obowiązek przewozu poczty.
Napisz komentarz
Komentarze