Dla oławian, a zwłaszcza dla swoich parafian, ksiądz Janowski był człowiekiem konsekwentnym w działaniu, upartym, o skrystalizowanych poglądach społecznych, które śmiało potrafił wyrażać. Szczególnie zapamiętali go ludzie, którym pomagał w licznych akcjach charytatywnych, w inicjatywach upamiętniających ważne dla Polski rocznice oraz przy poświęcaniu zakładowych czy firmowych sztandarów. Był inicjatorem wmurowania kilku ważnych tablic pamiątkowych oraz wielu akcji o charakterze patriotycznym.
Dzieciństwo i młodość
Jan Janowski urodził się 23 września 1935 w Aleksandrowie Kujawskim, w rodzinie kolejarskiej. Ojciec Mieczysław Janowski był z zawodu maszynistą. Uchodził za człowieka sumiennego, solidnego, inteligentnego i mądrego. Z cechami charakteru łączył się szacunek do otoczenia, oddawany z wzajemnością. Szczery i gorący patriota, tę cechę starał się wpoić swoim dzieciom. W 1926 ożenił się z Wandą ze Żbikowskich. Z tego małżeństwa urodziło się czworo dzieci: Jan (1935), Tadeusz (1938), Andrzej (1941) i Katarzyna (1952). Jan rozpoczął naukę w 1944 roku, w konspiracyjnej szkole podstawowej w Kutnie. Lekcje odbywały się w prywatnym mieszkaniu, położonym obok szkoły niemieckiej żandarmerii. Szkołę podstawową ukończył już na Dolnym Śląsku, w Miłkowicach pod Legnicą, gdzie służbowo przeniesiono jego ojca. Jana zapamiętano jako ucznia zdolnego i pilnego, nauka nie sprawiała mu kłopotów. Z upodobaniem zaczytywał się w książkach, z którymi spędzał każdą wolną chwilę, odznaczał się skromnością i delikatnością.
Nowicjat i… szkoła milicyjna
W 1950 roku rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 1 w Legnicy. Po egzaminie maturalnym, zdanym z wynikiem bardzo dobrym, władze zaproponowały mu wyjazd na studia do Moskwy. Jan Janowski początkowo przystał na tę propozycję, zaznaczył jednak, iż interesują go studia medyczne. Na ten temat odbył rozmowę ze swoim katechetą - ojcem Onufrym Stankiewiczem. Spotkanie to miało olbrzymi wpływ na formację duchową i intelektualną, gdyż zrezygnował z oferty moskiewskich studiów i jesienią 1954 roku rozpoczął nowicjat w zakonie Braci Mniejszych (Franciszkanów Konwentualnych) w Niepokalanowie. Po dziewięciu miesiącach opuścił na własną prośbę zgromadzenie zakonne i wrócił do domu. Wówczas władze ponownie okazały mu swe zainteresowanie. Starano się nakłonić go do podjęcia nauki w Wyższej Szkole Milicyjnej. Janowski propozycję tę odrzucił i w 1955 rozpoczął studia w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym we Wrocławiu, uwieńczone święceniami kapłańskimi, przyjętymi 14 sierpnia 1960 z rąk księdza biskupa Andrzeja Wronki.
Napisz komentarz
Komentarze