Zygmunt Piskozub

Jałtańska decyzja pozbawiła nas - naszych rodziców, dziadków i pradziadków - swoich małych ojczyzn. Poza obecnymi granicami Polski znalazły się setki sołectw, przysiółków, wiosek, osad, miasteczek i miast. Ich dokładnej liczbę trudno ustalić. Tylko w przewodniku po Ukrainie zachodniej znalazło się ich ponad 220, a przecież nie wszystkie zostały wymienione, zaś Ukraina zachodnia to tylko część dawnych kresów Rzeczpospolitej.

W kwietniu minęła kolejna rocznica śmierci Janiny Drelichowskiej z domu Wczelik i jej brata mjr pil. Antoniego Wczelika

W tytule słowo "Rumuni" ująłem w cudzysłów, bowiem nie będzie tu mowy o rdzennych mieszkańcach Rumunii, lecz o Polakach zamieszkujących przez dziesięciolecia w Czerniowcach (rum. Cernăuţi), wspaniałym mieście słynącym z wielokulturowości, tolerancji społecznej i religijnej

To ciekawa, a bardzo mało znana część naszej lokalnej historii. Polonia we Francji składała się z dwóch głównych grup społecznych. Pierwsza przeważająca liczebnie to typowi emigranci zarobkowi z początku lat trzydziestych XX wieku. Stanowili ją górnicy, pracownicy dużych zakładów przemysłowych, a również rolnicy. Druga grupa to emigranci polityczni z drugiej połowy lat trzydziestych tegoż wieku o poglądach lewicowych.

W drugiej połowie października 1945, po długiej podróży, która miała smutny początek w Kołomyi, moim "nowym światem" stał się Zwierzyniec. Nie, to nie zoo ani park ze zwierzętami. To miejsce w powiecie oławskim, później osiedle i ulica Zwierzyniec Duży w Oławie, po kilku miesiącach w Oławie

Znakomity czeski pedagog Jan Amos Komeński (1592-1670|) powiedział: "W szkole najważniejszy jest uczeń, wsparciem szkoły są rodzice, dumą - absolwenci, a duszą szkoły są nauczyciele i wychowawcy". Ta myśl, a właściwie jej końcowa część znalazła pełne potwierdzenie w osobie mojej Wychowawczyni i Nauczycielki historii Pani Profesor Stanisławy Sajkiewicz

LISTY DO REDAKCJI: Tu swoje korzenie ma wielu mieszkańców powiatu oławskiego

W mroźne popołudnie 28 stycznia 1945 r. wojska Wermachtu zostały wyparte z Oławy, dokonały tego oddziały sowieckie I Frontu Ukraińskiego dowodzone przez marszałka Iwana Koniewa. Władzę nad miastem przejął na zasadach prawa wojennego komendant wojenny major Puczkow

Nie jest to miłość od pierwszego wejrzenia ani też od drugiego. To coś zaiskrzyło w wieku w pełni dojrzałym. Nie jest takie jak miłość młodych ludzi, przepełniona namiętnością, gorąca, zmysłowa, niekiedy ślepa lub nieodwzajemniona. Moja miłość do Oławy to coś z pogranicza fascynacji, odnalezionego po latach piękna, umiłowania tego, co zostało niespodziewanie odkryte, a jest niepowtarzalne i nie będzie zapomniane